Van surfen naar Fraser Island

Om exact op de afgesproken tijd (4u) aangekomen op het kamp, kregen we gelijk een rondleiding. Het mooiste plekje voor Captain uitgezocht (schaduw in de ochtend, yeewww!) en onszelf geïnstalleerd. Beetje creatief geweest en een eigen luifel gemaakt (met behulp van veel ductape, touw en een hoop 8-knopen), hebben we de plek helemaal eigen gemaakt voor de komende week. Na even te relaxen konden we gelijk aanschuiven bij de avondmaaltijd, echter gaan alle maaltijden hier gepaard met een flinke rij.. Na de eerste avondmaaltijd hebben we een prison breakje gekeken en zijn we vroeg ons bed ingedoken om helemaal fresh te zijn voor onze eerste surfles de volgende ochtend om half 11. Er was ons ook verteld dat ze hoge verwachtingen van ons hadden aangezien de meeste Nederlanders het bijna altijd vrij goed doen. Nu nog zien of wij hieraan konden voldoen..
Na een echt sporters ontbijt van toast en cereal was het dan eindelijk tijd voor onze eerste les. We kregen vooral de basics; het gaan staan, veiligheidsregels en een hoop ander gelul. Na een lange zit mochten we het eindelijk proberen en het viel ons reuze mee; het ging eigenlijk best aardig! Hierna hebben we een extra pakketje geboekt waardoor we de gehele dag de boards konden huren, er foto's van onze surflessen werden gemaakt en we een aantal extra activiteiten konden doen. Deze middag was dan ook de eerste activiteit: Kangaroo Golf! Het werd zo genoemd omdat een flinke groep Kangaroos van de golfbaan hun huis hebben gemaakt en voor weinig uit zullen wijken (ze waren niet bang voor een golfbal maar bleven gewoon stijf op hun plek staan). We gingen niet de holes af, maar zijn naar een driving range gegaan en hebben daar een aantal balletjes afgeslagen. Op de weg terug is het begonnen met regenen en dit bleek het begin van een flinke onweersbui! Dit is ook niet meer afgenomen tot de volgende ochtend.
Op woensdag hadden we onze 2e les, om 7.00 's ochtends!!! Viel ons natuurlijk even zwaar maar vroeg in de ochtend schenen de golven het beste te zijn.. Deze les stond in het teken van remmen en versnellen en alles wat we hebben geleerd hebben we 's middags toegepast in een vrije oefensessie. 3e dag hebben we leren bochtjes maken en zijn we in de middag naar het bijgelegen dorpje Woolgoolga gereden voor wat boodschapjes en om de olie bij te vullen. Hierna zijn we gaan Ocean Raften, wat boven verwachting leuk was!
De 4e en 5e les stonden in het teken van surfen op de hogere golven, echter waren de omstandigheden niet veilig genoeg om dit daadwerkelijk te doen. Neemt niet weg dat wij deze dagen veel hebben gesurft en gewoon heerlijk hebben genoten. De laatste dag hebben we extra veel gesurft, om nog even alles eruit te halen wat erin zat en zijn we na het avondeten een stuk gaan rijden richting Byron Bay. We zijn gestopt bij een parkeerplaats langs de weg en zijn gaan liggen om te slapen. Echter was dit vlak naast een bos en door onze vorige aanraking met een spin wilden we de ramen liever niet open. Omdat het toch gigantisch warm was in de auto (onder andere door de nog warme motor) hebben we uiteindelijk een klamboe bij gepakt en met veel moeite opgehangen, zodat we de ramen wel open konden houden. Ondanks de open ramen was het nog steeds ontiegelijk warm, de klamboe liet waarschijnlijk niet genoeg lucht door o.i.d., maar we lagen beide te zweten als otters. Na een uur zo te hebben gelegen (konden beide door de warmte echt niet in slaap vallen) hebben we besloten dat dit geen doen was en zijn we doorgereden naar Grafton. Geluk bij ongeluk kenden we het stadje al een beetje en zijn we naar een Maccas gereden en hebben we ons op de parkeerplaats geïnstalleerd, waar we de ramen wel open durfden te houden (zonder klamboe). Hier stond gelukkig een klein windje (bij de vorige parkeerplaats niet), waardoor het enigszins kon afkoelen in de auto en we beide eindelijk in slaap konden vallen!
De volgende ochtend hebben we onze etensvoorraad weer bijgevuld (omdat we op het kamp elke dag ontbijt, lunch en diner kregen, hadden we zelf helemaal niks meer op voorraad) en zijn we linea recta naar Byron Bay gereden. Hier hebben we een wandeling gemaakt bij de vuurtoren en het meest oostelijke puntje van Australië (kunnen we ook weer van onze bucketlist afschrappen) en hebben we een klein onverwachts duikje in de zee genomen. In de avond hebben we eindelijk weer een keertje zelf gekookt en zijn we door gereden naar Murwillumbah en daar voorbij.. Onderweg hadden we namelijk besloten om een heuse bergwandeling te maken de volgende ochtend. Voorbij Murwillumbah stond namelijk een berg; mount warning (officieel mount wollumbin voor de aboriginals onder ons), welke het eerste zonnestraaltje van Australië vangt bij zonsopgang, door de oostelijke ligging en 1156 meters hoogte. Dit betekende voor ons helaas wel een wekker om 3 uur 's nachts.. Toen we wakker werden was het nog flink aan het regenen, dus het duurde even maar uiteindelijk hebben we ons vermand en klaar gemaakt. In het donker gewapend met 4 zaklampen en een tas gevuld met eten en drinken zijn we onze tocht naar de top gestart, terwijl het ondertussen gelukkig was gestopt met regenen. Na een wandeling van 2 uur dachten we er bijna te zijn, maar stond ons voor de laatste 400m nog een flink steile klim te wachten (gelukkig met een veiligheidsketting aan de zijkant, zodat we onszelf omhoog konden trekken, omdat je anders gewoon niet omhoog kwam). Eenmaal op tijd aan de top gekomen, zagen we niks anders dan een dikke wolk mist om ons heen. Door een korte windvlaag hebben we nog heel even kunnen genieten van het uitzicht en behalve dit korte moment hebben we verder niks vernomen van de zonsopgang. De tocht naar beneden viel ons ook iets zwaarder dan verwacht, maar na een totale wandeling van 5 uur stonden we weer voldaan onderaan de berg. Door deze wandeling en het vroege opstaan waren we beide moe, maar verder slapen zat er niet in, dus zijn we naar een Maccas gereden voor een kopje koffie. Na even bij te komen zijn we gestart met het verder plannen van de trip. Na een aantal uur zijn we naar Surfers Paradise gereden, waar we onze eiwitten konden aanvullen met een all you can eat bbq, waarbij je het vlees aan je eigen tafel moest bakken. Hierna hebben we heerlijk geslapen en wilden we de volgende dag gaan zwemmen. Echter gooide een hele sterke stroming en veel wind roet in het eten, waardoor het niet was toegestaan om bij de stranden van Surfers Paradise te zwemmen. Balend zijn we doorgereden, tot we ineens een waterparkje zagen; een rustiger stuk water met allerlei opblaas obstakels erop (een soort wipeout parcours). Hier zijn we heen gegaan en hebben we ons dik een uur vermaakt, waarna we nog een klein duikje hebben genomen bij een zwemstrandje ernaast. Na een paar uur zijn we doorgereden naar Brisbane, waar we een gratis nacht hadden in een hostel (door de geboekte trips). We wilden even gauw een ondergrondse parkeergarage in rijden om in te checken bij het hostel, echter schrokken we ons wild toen we het bord met de prijzen zagen. Voor slechts een half uurtje parkeren was het namelijk al 18 dollar en voor meer dan 4 uur (wat wij eigenlijk nodig hadden) was het 80 dollar... We hebben gauw wat research gedaan op internet en hebben gelukkig een veel goedkopere parkeergarage gevonden. Hierna dachten we snel in te checken en naar onze kamer te gaan, echter werkte de arme jongen er pas een week en begreep hij er niet veel van (we wilden namelijk ook upgraden naar een private room, door de goede ervaring in Melbourne; airco, eigen badkamer, etc.). Ondanks de hulp van een collega duurde het toch een dikke drie kwartier voor we eindelijk waren ingecheckt. Aangekomen in de kamer was het een flinke tegenvaller. De badkamer moesten we delen met de hele verdieping en was aan het eind van de gang, er was geen airco, er liep de schacht door de kamer die enorm veel lawaai maakte; het leek net een gevangeniskamer met alleen een tweepersoons bed erin. We wilden lekker even chillen, dus hebben de iPad erbij gepakt, een boxje om over het lawaai van de schacht heen te komen, een pizza'tje besteld en hebben lekker een aantal prison break afleveringen gekeken. Tussen deze Netflix marathon hebben we ook even met het thuisfront geskyped en zijn we hierna gaan slapen. De volgende dag was het tijd om de volgende vriendin van Meta van het turnkamp te bezoeken; Dani die in Brisbane woont, in een wijkje genaamd Redbank Plains. Na een aantal uur bijkletsen hebben we boodschappen gehaald voor het avondeten en was het voor Dani tijd om te werken (ze is een turncoach, vandaar dat ze pas later op de dag werkt), hebben we haar vriend ontmoet en zijn wij 's avonds ook naar de turnzaal gekomen voor een open gym. Na ons 1,5 uur te hebben uitgeleefd in de turnzaal, zijn we met z'n 3en naar huis gereden en had Steven een heerlijke maaltijd voor ons gekookt. Omdat Steven om 6 uur van huis weg moet voor z'n werk, gingen Dani en Steven al vroeg naar bed en konden wij nog een aflevering prison break kijken voor we ook gingen slapen. We hadden hier een eigen slaapkamer en badkamer, dus hebben een geweldige tijd gehad. Na heerlijk te hebben uitgeslapen hebben we het relaxen voortgezet, hebben we 's middags eindelijk weer eens pannenkoeken gegeten en 's avonds een heerlijke pasta pesto voor Dani en Steven gekookt. Na een spelletje yahtzee zijn we allemaal naar bed gegaan. De volgende dag zijn we samen met Dani naar Brisbane gegaan om met een hop on-hop off ferry over de rivier van Brisbane te cruisen. Na een lekkere lunch was het tijd om afscheid te nemen en is Dani naar haar werk gegaan en zijn wij onze reis gaan voortzetten richting de Australia Zoo van Steve Irwin. Gestopt bij de Maccas om te eten, WiFi te trekken en te Skypen met Jordy en daarna lekker vertrouwd op de parkeerplaats gaan slapen.
De Australia Zoo was beter dan verwacht. Het begon al bij de ingang, waar we door onze studenten- en jongerenkaart een korting van 12 dollar per persoon kregen, waardoor de prijs reuze meeviel. Ook dachten we van tevoren een uurtje of 3 door te brengen in het park, maar uiteindelijk hebben we van half 10 's ochtends tot half 5 rond gelopen in het park en hebben we ons goed vermaakt. Na het bezoek aan de Zoo zijn we door gereden naar Coolum, wat een leuk, maar minder toeristisch strandplaatsje was dan Noosa. Hier was ook een waterpark zoals waar we eerder waren geweest, alleen was deze nog groter. Uiteindelijk hebben we een mooi plekje gevonden om te koken en zijn we lekker gaan slapen. Volgende dag gelijk naar het waterpark gereden, echter was het zo druk (omdat het zondag was) dat we hebben besloten dit over te slaan en door te rijden naar Noosa. Na flink file rijden midden in Noosa waren we aangekomen bij het Nomada hostel, waar we onze briefing hadden voor de Fraser Island trip. Echter bleek deze pas 's avonds te zijn, dus wilden we in de tussentijd even naar het strand. Dit was voor ons vrijwel onmogelijk, omdat we nergens Captain kwijt konden.. Maar toen zagen we ineens een bordje met "aquatic park" en besloten we dit te volgen. Dit was gewoon een openlucht zwembad, maar na 1.5 maand alleen maar zout zeewater leek het ons ook leuk om weer een keer in een gewoon zwembad te zwemmen. Nou het was héérlijk! We hebben onwijs genoten en dik 5 uur doorgebracht in het zwembad, waarna we gelijk aan konden sluiten bij de briefing in het hostel. De trip vertrok met een grote bus vanuit Noosa naar Rainbow Beach en vanuit daar begon eigenlijk pas de echte trip. Op de terugweg zou de bus ook weer terug gaan naar Noosa, maar omdat wij met ons eigen busje waren, konden we zelf naar Rainbow Beach rijden. Dit leek ons handiger omdat we na de Fraser Island trip gelijk verder konden gaan met onze reis aan de oostkust (en we konden langer slapen de volgende ochtend!!) . Na een snelle hap zijn we begonnen aan de reis van 2 uur naar Rainbow Beach. Google Maps heeft zoals altijd de kortste weg voor ons uitgezocht en heeft ons gedurende deze reis de geleid. Wat Google Maps echter niet wist, was dat de weg bestond uit vele stukken gravel roads (gewoon hele slechte wegen zonder asfalt en met alleen maar steentjes). Dit was een zware opgave voor Captain, maar zoals we 'm kennen bikkelde hij gewoon door. Zelfs toen we over een tak reden gaf hij geen krimp en tuften we door over de gravel roads. Ondertussen ging de temperatuurmeter toch wel heel gauw richting hot, dus begonnen we ons enige zorgen te maken. Helaas zijn er weinig plaatsen waar je veilig langs de weg kan staan dus moesten we nog even verder.. Tot we ineens wat begonnen te ruiken en we ons echt heel erg zorgen gingen maken, na enkele minuten was er gelukkig een baai waar we konden stoppen. Om de motor af te kunnen laten koelen hebben we de bijrijdersstoel omhoog gezet (daar zat ie namelijk onder) en kwam er een flinke stoot stoom uitzetten. Beide erg geschrokken zijn we met lichten naast de auto gaan staan om aandacht van andere auto's te krijgen, in de hoop dat iemand ons kon helpen.. Dit duurde gelukkig niet lang en binnen no time stonden er 2 auto's bij ons om te helpen. Om de motor af te koelen moesten we de radiator open draaien en hier coolant ingooien. De ene auto reed weg na een korte uitleg, terwijl de andere auto met 3 vrouwen bleef staan om ons verder te helpen. Het afkoelen ging sneller dan verwacht en na een halfuur hielp één van de vrouwen ons om de coolant erin te gooien. Bijna heel de fles (5liter) ging erin en ze bleef gieten, tot we erachter kwamen dat alles aan de onderkant er net zo hard uit kwam. Dit was het moment dat we ons beseften dat Captain vanavond niet verder zou rijden.. Na kort overleg hebben de vrouwen aangeboden om ons naar Rainbow Beach te brengen en te helpen met een overnachting te vinden, zodat we na de Fraser Island trip Captain weg konden laten slepen naar een garage. Omdat alle hostels in Rainbow Beach of vol of al gesloten waren, eindigden we op een doorgezakte bank in een tv kamer van één van de hostels. Na een hectische avond zijn we beide na lange tijd eindelijk in slaap gevallen..
De volgende ochtend was het tijd om het een en ander te regelen. We hadden de 3e trip (een castaway survivaltrip) al geboekt, maar door het wegslepen en de reparatie van Captain gingen we het waarschijnlijk niet meer redden om hier op tijd te komen, dus moesten we het wel annuleren. Echter waren we precies 5 dagen van tevoren, terwijl je meer dan 5 dagen van tevoren moest afzeggen om je geld terug krijgen. De vrouw vertelde ons dat ze een notitie zou zetten bij onze boeking en dat als ze onze plekken zou verkopen, we ons geld toch wel terug konden krijgen, maar ze kon ons niks garanderen. Alles is beter dan niets, dus we moesten ons bij deze beslissing neerleggen. 
Ondertussen was het half 9 en moesten we om 9 uur verzamelen voor de Fraser Island trip, dus zijn we gaan lopen naar de verzamelplaats, een tankstation om de hoek van het hostel, dus het was niet ver gelukkig.. Ruim op tijd stonden we klaar, voor de zekerheid binnen nog nagevraagd of dit inderdaad de goede plek was en dat was zo, stoel erbij gepakt en nou was het wachten tot de bus kwam. Dit duurde echter langer dan verwacht.. Om 10 uur was er nog niemand dus besloten we het hostel te bellen. Zij wisten echter ook niet waar de bus was dus ze gaven ons een nr van de gids. Dit nr werd niet opgenomen waarna we weer terug konden bellen naar het hostel. Zij lieten ons weten erachteraan te gaan en ons terug te bellen dus konden we verder met wachten.. Het duurde en het duurde, maar uiteindelijk om half 11 kwamen ze (precies op het moment dat we al aan het weglopen waren..). De trip ging in ieder geval eindelijk beginnen. Het zou een reis die we nog niet hadden meegemaakt, qua sfeer. Een soort Lloret/Renesse sfeer...
Na een laatste bezoek aan de supermarkt/drankwinkel voor de laatste inkopen gingen we op weg naar de pont, die de auto's naar Fraser Island zou brengen. Wij zaten in de auto van de gids, omdat we als laatste aansloten, we hadden dus weinig keus.. In principe is dit geen probleem, maar de gids was niet echt onze favoriet. Hij had al geen goede eerste indruk gemaakt met het te laat komen en het weg lachen er van, maar ook zijn verdere gedrag was wat kinderachtig en irritant voor een volwassen man. De eerste rit vanaf de pont was naar het resort toe (ja een resort ja(!), terwijl andere organisaties in vieze tenten sliepen). Na het uitladen van spullen en eten van een korte lunch, gingen we weer met de vier auto's op pad naar Lake McKenzie. De weg er naar toe was nogal ruig en hobbelig, maar het bleek de moeite waard. Lake McKenzie is een meer wat gevormd en gemaakt is door opgevangen regenwater dat niet wegspoelt. Het is dus een zoetwatermeer, wat gigantisch helder was en een strand had waarvan het zand een gezonde scrub was. Het klinkt als een sprookje maar het was echt waar, heerlijk zwemwater, gewassen haren en lichamen en een prachtige plek. Na anderhalf uur zijn we hier weer vertrokken en zijn we weer terug gereden naar het resort. Terug bij het resort hadden we nog wel zin in een duikje in het zwembad. Gelukkig hebben we dit gedaan ook, want dit bleek achteraf de laatste keer te zijn. In de avond ging er gedronken worden en flink ook (we hebben tot nu toe amper gedronken in Australië en hadden niet eens drank mee genomen), maar door onze slechte laatste nacht sloegen we de eerste feestavond over. Het was een gezellige avond voor de rest, terwijl wij heerlijk hebben geslapen vanaf half 9! Door de gezelligheid (en misschien de drankjes) werd het een lange avond, waarvan twee mensen van verschillend geslacht het nodig vonden om die samen te eindigen in het zwembad. De twee hebben elkaar van binnen en van buiten leren kennen en het was nog een lange nacht. Nadat we de volgende ochtend een beetje waren bijgepraat over de feestelijke avond, vonden wij het niet meer nodig om nog een keer een duikje te nemen in het zwembad.. De volgende ochtend begon om 7.30 met ontbijt en vervolgens een ritje langs een scheepswrak, naar Indian Head en naar de Champagne Pools. De laatste plek was gelegen in een kleine baai omringt door wat hogere vlak, aflopende stenen. Het heeft zn naam gekregen door zeewater wat tegen de rotsen aan kletste en in schuimende, over de vlakke gedeelte naar beneden stroomt en een champagne effect creëert. Helaas hadden we hier wat regen, waardoor we er maar kort zijn geweest en niet optimaal van hebben kunnen genieten. Na de champagne pools was het tijd om te wisselen van chauffeur en kwam Dylan aan de beurt. Helaas was het vooral over de stranden rijden, waardoor de echte uitdaging uit bleef, maar was het wel een hele toffe ervaring. Na een bezoek aan een uitkijkpunt was het de beurt aan Meta om te gaan rijden. Door het losse zand, over de stranden en zelfs over een rots heen, heeft Meta zichtbaar  genoten van het rijden. Verder hebben we deze dag nog bij een riviertje gechilld, maar was het helaas ook regenachtig. Vroeg terug gekomen bij het resort zijn we samen met een Nederlands meisje naar het strand gegaan om daar nog even lekker uit te waaien (het zwembad was geen optie meer). Na een lekker diner, hebben we ons later op de avond bij de drankspellen gevoegd en hebben we nog een gezellige avond gehad. Meta ging na de spellen naar bed terwijl Dylan nog even met wat mensen naar de bar van het resort ging.
De volgende ochtend was het tijd om op te ruimen en een laatste tripje te doen. Na het ontbijt en uitchecken, zijn we naar een meer toe gereden. Het was eigenlijk meer in de richting er van, want er volgde nog een wandeling van zo'n drie kwartier. De wandeling ging door de bossen, wat omhoog en omlaag en kwam uit bij een uitgestrekte zandvlakte, waarvan we dachten dat we in Afrika waren uit gekomen. Na nog een stukje door te lopen, kwamen we uit bij een helling steil naar beneden, waar een prachtig meertje gelegen was. Hier zwommen veel kleine visjes in die, als je lang genoeg stilstond of zat, aan je voeten gingen eten. Verder was het lekker vertoeven hier, totdat we die helse helling omhoog moesten gaan.. Na de wandeling over zandhelling omhoog, de Sahara en de bossen van Bumbassa, kwamen we weer terug bij de auto's en was het tijd om te gaan afronden. Na een korte lunch bij het water was het tijd om het laatste stukje naar de pont toe te rijden en de trip af te sluiten. Helaas want toen begon het geregel van de bus voor ons...