Start van de East Coast

Om het hier in Australië wat makkelijker te maken, hebben we bij ons reispakket een bankaccount bij de commonwealth bank en Australische simkaart tot onze beschikking gekregen. De simkaart was zo geregeld, maar het bankaccount was een ander verhaal. Bij de aanvraag had de bank ons laten weten dat het ontvangen van de pinpas maximaal een week in beslag zou nemen. Na de Great Ocean Road en Australia Day, kwamen wij een week later terug bij de bank. We hadden alles gepakt, zouden de pas ophalen en aan onze reis van de oostkust beginnen. Toen we bij de bank aankwamen op de afgesproken datum, was de pas echter nog niet binnen. Omdat wij niet wilden wachten met reizen, spraken we af met de bank dat ze de pas naar Sydney zouden sturen en dat we hem daar op konden halen.. Dus we konden beginnen aan de Eastcoast. 
Van tevoren hadden we veel gehoord over Phillip Island; een eiland net onder Melbourne, dus zijn we daar als eerst heen gereden. Daar zijn we naar een koala park gegaan, waar een boardwalk was gebouwd om de bomen heen, zodat je de koala's van dichtbij kon bekijken. We wilden hierna gaan karten bij het moto GP circuit van Phillip Island, maar door een helse regenbui was de baan veel te glad geworden om goed te kunnen rijden en was er nog een bui op komst. Omdat het allemaal zo commercieel was, vonden we het eiland verder tegenvallen, dus zijn we gauw weer door gereden. Na een vroege avondmaaltijd hebben we een start gemaakt richting Sydney. 
Veel mensen hebben ons verteld dat het stuk tussen Melbourne en Sydney niet zo bijzonder is en dat je dit stuk beter snel af kan leggen over de snelweg, maar omdat we toch alle tijd en Captain (ons busje) hebben, besloten we om dit stuk ook gewoon langs de kust te blijven rijden. Voor deze keuze werden we al snel beloond, het is ook een erg mooie kustlijn en doordat het minder populair is ook een stuk minder toeristisch, waardoor je nog meer kan genieten van de mooie uitzichten. 
De volgende dag was het tijd om een aantal kilometertjes te maken, zijn we gestopt bij een mooi meer om voor het eerst zelf te koken! Dit was een groot succes (nadat een man ons heeft helpen herinneren dat een gasstel pas werkt als de gasfles is open gedraaid) en we hebben heerlijk gegeten. In Australië zijn er door de grote afstanden vele rest area's langs de weg, zodat mensen die moe zijn van het lange rijden hier even uit kunnen rusten. Deze area's zijn voor backpackbestemming met een busje (lees: Dylan & Meta) ideaal om de nacht door te brengen, dus dit hebben wij na een kleine alcoholische versnapering dan ook gedaan in een rest area in een bos langs de weg. Helaas zijn we deze avond wel helemaal lek geprikt door vele muggen..
De volgende dag was het weer tijd voor een aantal kilometers. Op een gegeven moment reden we over een brug, waar we een mooi stukje strand tussen de zee en een meer waar we even wilden stoppen. Gauw omgekeerd en even een stukje over het strand gelopen, hierna was het alweer tijd om te eten dus hebben we daar ook maar even gekookt. Tijdens het koken zijn we aan de praat geraakt met een ouder (gepensioneerd) stel, die een campertje hadden gekocht en ook daar waren gestopt. Helaas stond bij de parkeerplaats bij het strand dat je er niet mocht overnachten, maar dit stel vertelde ons dat er aan de overkant van de weg een kleinere parkeerplaats was, waar geen borden bij stonden en dat zij daar bleven staan voor de nacht. Later kwam er een backpacker stel naar ons toe en vroegen of wij op de parkeerplaats bleven slapen, waarna wij exact hetzelfde verhaal hebben verteld over de kleine parkeerplaats aan de overkant. Hierdoor hebben we met z'n 6en onze eigen camping gecreëerd op deze kleine parkeerplaats! Na ons gesetteld te hebben, hebben we genoten van een prachtige zonsondergang, een korte, geïmproviseerde douche en een goede nachtrust. Het gras is altijd groener aan de overkant, dus de volgende ochtend gingen we terug naar de andere kant van de weg. Hier hebben we even gezwommen in het meer en in de golven gestaan bij het strand aan de andere kant. Wat een wereld van verschil was dat! Het meer was heerlijk rustig, maar in de golven moesten we elkaar zelfs vast houden om te zorgen dat je niet mee terug de zee in werd gesleurd! Erg genoten en hierna met een voldaan gevoel door gereden naar Narooma. Hier waren golfbrekers met een prachtig uitzicht op een kleine baai en de zee en op de rotsen aan de zijkant lagen vele zeehonden, waar je tot op een meter afstand naar toe kon klimmen. Het water in de baai was onwijs helder en er was ook een strandje om te zwemmen, hier zijn we naar toe gereden om nog een duikje te nemen en te genieten van het zonnetje. 
Omdat we nog niet genoeg hebben gezwommen zijn we de volgende dag naar Jervis Bay gegaan om onder andere naar één van de witste stranden te gaan, waar we lekker hebben gelegen en gezwommen. 's Middags naar Kiama gereden, wat een grote uitdaging voor Captain was. Hij beschikt niet over vier wielaandrijving en aangezien Kiama alleen maar uit heuvels bestond was het af en toe even flink door trekken in z'n 2 om boven te komen. Na alle heuvels hebben we ook een geiser bekeken en hierna zijn we door gereden tot we bijna in Sydney waren. Hier hebben we  lekker ongezond Maccas gegeten, WiFi getrokken en Djokovic/Murray gekeken.
Een nieuwe dag, van de maand en in Sydney. Erg gek dat we nu een nieuwe maand in zijn gegaan..

Regelrecht door gereden naar Maroubra Beach, één van de vele stranden in Sydney, waar we gratis konden parkeren. Hier hebben we een uitgebreide brunch gemaakt voor onszelf, want we hadden nog niks op en zijn we hierna naar de Ikea gereden om te kijken of we wat leuks voor in de bus konden vinden. Uiteindelijk alleen spatels gehaald en de rest van de dag lekker cheap geleefd als een echte backpacker; free refills op frisdrank en koffie en gratis WiFi.. Deze WiFi hebben we gebruikt om de blog bij te werken en om een plan de campagne op te stellen voor Sydney. Hierna terug gereden naar Maroubra om te koken en op zoek te gaan naar een slaapplaats, wat nog best een uitdaging was door de vele schuine straten. Na een lange rit was dit eindelijk gelukt en stonden we ergens midden in de woonwijk.
Het voordeel van Maroubra Beach was dat er wc's en douches waren, waardoor we de volgende ochtend met een frisse (ijskoude) douche konden starten. Gelijk een soort ov kaart gehaald en een duikje genomen bij het welbekende Bondi Beach! Hierna richting de Sydney Tower gegaan en kwamen we toevallig langs de Commonwealth bank. Dit was één van de hoofdvestigingen en het was in een oud gebouw, wat echt gigantisch mooi was. Gelijk even gevraagd voor onze pasjes maar helaas waren deze er wéér nog niet, maar gelukkig waren we nog wel even in Sydney, dus zouden we later in de week weer langs gaan. We zijn de Sydney tower in gegaan en hebben genoten van het uitzicht van heel Sydney. In de Ikea hadden we samen besloten dat het toch wel erg gaaf zou zijn om naar een voorstelling in het enige echte Sydney Opera House te gaan, nu we er toch waren. Na de Sydney tower zijn we dus gelijk naar het opera house gegaan om kaartjes te bestellen en uiteindelijk is dit een cabaret show geworden. Hierna hebben we de bus gepakt naar Surry Hills, wat een leuke wijk scheen te zijn voor een hapje eten. Na een aantal restaurantjes zagen we ineens een grote Italiaan die ons wel leuk leek en dit was achteraf een hele goede keuze! Het was net of alle medewerkers aan het strijden waren voor een werknemer-van-de-maand prijs; zo hard, vrolijk maar vooral passievol waren ze aan het werk. Het eten was ook heerlijk, dus al met al een hele goede keuze. Na het eten een taxi gepakt om vervolgens weer de nacht door te brengen in onze vertrouwde Captain.
De volgende dag was een echte sightseeing dag. We zijn gestart bij het ANZAC Memorial (museum van WO I & II, met verhalen en uitleg over ANZAC) in het Hyde Park en zijn vanaf hier gelopen naar de St. Mary Cathedral. Door de Royal Botanic Gardens naar het Art Gallery (mooie Gallery van kunst van vele grote schilders, onder andere Vermeer & Van Rijn) gelopen, om vervolgens op Macquarie Point te genieten van het uitzicht van de Sydney Opera House en de Harbour Bridge achter elkaar. Voor het avondeten zijn we naar Darling Harbour, waar ze een hele leuke, sfeervolle boulevard hebben. Toen bleek dat ze een Hardrock Café hadden (had Meta ervaring mee vanuit New York), hebben we daar heerlijk gegeten. Na een korte wandeling op de boulevard, zijn we met de bus weer naar Captain gegaan. 
De volgende ochtend hebben we lekker rustig aan gedaan; douchen, lezen (geloof het of niet, we doen het allebei erg veel hier), ontbijten. Hierna zijn we naar de stad gegaan om bij de bank dan ein-de-lijk onze bankpas op te halen en te activeren. Nadat we bij Darling Harbour naar Sydney Sealife zijn geweest, zijn we richting het Sydney Opera House gegaan om, na een korte maaltijd op de boulevard, naar de cabaretvoorstelling te gaan. Vooraf hoopten we dat we de show goed konden volgen in het Engels, maar dit bleek enorm mee te vallen. We hebben enorm genoten van een acrobatische, grappige en vooral schaamteloze show in de mooie ambiance van het Opera House. Na de mooie afsluiting was het tijd om business-Sydney weer te verlaten en naar het westen, naar de Blue Mountains te rijden.

Na een rustige opstart van de dag, zijn we richting de Blue Mountains gereden. Het eerste plaatsje op de route was Glennbrook. Hier hebben we informatie gewonnen over bezienswaardigheden, waarna we als eerst naar de Wentworth Falls zijn gegaan. We dachten een korte wandeling op slippers te gaan maken, maar zoals wel vaker bleek het achteraf handiger om onze bergschoenen aan te doen. Na de succesvolle wandeling op slippers, was het alweer etenstijd. Omdat de plek wel mooi was, zijn we er ook maar blijven slapen en hebben we 's avonds ook nog een aantal wilde katten en kittens gezien. Nadat we de volgende ochtend gewekt werden door een overdosis aan toeristen en regen, hebben we ons verplaatst naar Katoomba. Omdat het heel de dag regenachtig was, besloten we om een café op te zoeken en te lunchen, lezen, droog te zitten en ons surfcamp te bespreken (activiteit 1!). Na een bezoek van zeker 4uur, met heerlijke lunch, thee & koffie, werden we door het personeel vriendelijk doch dringend verzorgd om weg te gaan, zodat zij de rest van het al leeg gelopen café konden indekken voor de avond. Gelukkig was het inmiddels droog geworden, dus gingen we een stukje verder, naar het plaatsje Megalong. Hier in de buurt was, volgens het informatiecentrum, een free camping, waar we konden overnachten. De beste man van het informatiecentrum had er alleen niet bij verteld dat er vanaf Megalong een bergweggetje afgelegd moest worden, waar menig berggeit van terug zou deinzen. Echter laat onze Captain zich niet zo snel kennen en waren we bij de camping voor we het wisten. Na de maaltijd was duidelijk dat er erg veel muggen in het bos waren, dus besloten we om al vroeg in de bus te gaan zitten om te gaan lezen. Na een goeie nachtrust en een heerlijk zondags ontbijt (scrambled egg met ham) op bed voor Meta, zijn we terug gereden naar Katoomba. Hier zijn we naar Echo Point geweest, een mooi, maar erg druk, uitkijkpunt op de Three Sisters en de Blue Mountains. We zijn ook naar Scenic World geweest, vanaf hier kon je met een soort treintje het vallei in, waar je meerdere wandelroutes had. Wij hebben gekozen voor de 20 minuten wandeling waarna we met de gondel weer terug naar boven zijn gegaan. Hierna zijn we met een andere gondel over de vallei gegaan naar een ander uitkijkpunt en weer terug. Deze laatste gondel had een doorzichtige vloer, waardoor je recht onder je kon kijken. Na dit toeristische park zijn we door gereden naar de Jenolan Caves, met onderweg nog een ontmoeting met een wombat langs de weg, een erg knuffeligachtig (uitziend) dier. Na snel te hebben gekookt (overheerlijke pasta pesto met tonijn), omdat het al snel donker werd, hebben we hier ook de nacht door gebracht. De volgende dag had een beetje een rommelige start waardoor we alleen in de cettle cave zijn geweest (wat natuurlijk ook al erg mooi was!) en vervolgens zijn we door gereden naar Blackheath. Hier hebben we even geluncht en zijn vervolgens doorgereden richting Newcastle. Onderweg zijn we gestopt om bij een meer te koken en te eten en vervolgens hebben we een stukje verder bij een rest area langs de weg de bus neergezet en de nacht doorgebracht. De volgende ochtend was het helaas dan toch eindelijk het moment dat we met onze eerste Australische spin in aanraking kwamen. Dylan lag nog lekker op bed, terwijl Meta een lekker boterhammetje voor hem aan het smeren was, echter zat er in de deurpost van de bijrijdersstoel een flinke spin die haar liet enorm liet schrikken en een paar stappen achteruit liet doen. Dylan werd gelijk uit bed getrommeld om te helpen.. Om de spin te pakken, hebben we een bbq-knijptang gepakt, hem fijn geknepen en vervolgens weg gegooid. Na dit schrikmoment duurde het even voor we weer in de auto gingen (heel de auto moest natuurlijk onderzocht worden), om door te rijden naar Newcastle. Daar aangekomen bleek het een echte strandplaats te zijn die uitgestrekt is langs de oceaan. We hebben de auto geparkeerd en gingen een korte wandeling maken, toen we een Ocean Bath tegen kwamen. Dit zag er zo aangenaam uit dat Dylan de auto is gaan halen, dichterbij te zetten, omkleden en we een heerlijke duik in een zwembad aan de oceaan te nemen. Het zwembad was gevuld met oceaanwater en ook de bodem was gewoon hetzelfde (zand, wier etc.). Na een heerlijke middag hier te hebben vertoefd, zijn we 's avonds bij een Mexicaans restaurant gaan eten. 
De volgende dag wilde we eigenlijk naar Port Stephens, maar onderweg zagen we het maar niet op de borden en we gingen maar verder en verder. Uiteindelijk hebben we toch even navigatie er bij gepakt om te kijken of we al in de buurt waren, maar zoals wel vaker, waren we er al (dik een uur) voorbij gereden. Toen zijn we doorgereden, om vervolgens The Lake Way te nemen. De naam verklapt al het een en ander, maar het was een hele mooie route langs meren en baaien. Bij de lunch hebben we een ander koppel ontmoet, die ook in Melbourne waren begonnen. Het waren Aussies die al vier maanden onderweg waren op de FIETS!! Na een lange en zeer gezellige lunch met Pat en Justine, waren wij het er echter wel over eens dat we fietsen wel leuk vinden, maar dat wij het niet snel op deze manier zullen gaan doen. Zij kwamen echter wel met de tip om even een stukje terug te rijden op de Lake Way en naar Seal Rocks te gaan. Het was een afslag met nog 11km te rijden, dus in eerste instantie waren we er voorbij gereden, maar volgens Pat en Justine bleek het erg mooi te zijn. Nou, daar was weinig aan gelogen! Prachtig helder water, mooi strand en wat visjes maakten deze terugweg tot een geslaagde actie. Het was zo mooi, dat we het niet konden weerstaan om alleen een stuk over de rotsen te klimmen en op het strand te lopen, maar we moesten ook gewoon even het water in. Toen Meta naar het mooie water keek, deed Dylan achter haar snel zijn shirt en slippers uit en rende in zijn korte broek het water in. Meta kon de verleiding en uitdaging uiteraard niet weerstaan en kwam er snel achteraan. In één woord, verrukkelijk! Dit is waarom we de bus hebben gekocht, zodat we onze eigen weg kunnen gaan en uitkomen op de plekken, die niet de meest gebruikelijke zijn voor de travellers, maar wel verschrikkelijk mooi zijn. In het gevoel van deze euforie zijn we naar het het plaatsje Forster aan het einde van de Lake Way gereden, hebben daar heerlijke kipkluifjes gehaald en hebben die met een salade en gebakken aardappeltjes op gegeten. Tot nu toe veruit onze lekkerste maaltijd en helemaal passend in het gevoel van deze dag, geweldig! Door dit geweldige gevoel van gisteren wilde we de volgende dag wel bij zo'n soort meer door brengen, maar dan weer een stukje verder. Echter waren we alweer aan het einde van de Lake Way, maar er zou er nog een komen. Zoals wel vaker waren we hier alweer voorbij gereden voor we er erg in hadden, maar toen besloten we door te rijden naar Diamond Beach. Dit was enigszins lastig te vinden door slechte aanwijzingen van de borden, maar uiteindelijk kwamen we op een plek uit die hetzelfde gevoel ophaalde als die van gisteren in Seal Rocks. We kwamen uit in een woonwijk met ergens een klein parkeerplaatsje, waarbij een ingang was naar het strand. Het bleek een uitgestrekt en bijna verlaten strand dat heel ver uitgestrekt was en uitkeek op de oneindige oceaan. Het was prachtig, zo leeg en verlaten, maar zo mooi. Het water was helaas weer wat minder helder, maar dat weerhield ons er niet van om een stukje te gaan hardlopen en daarna lekker af te koelen met een frisse duik. Later in de middag kwamen er wat kinderen en gezinnetjes het strand op (schooltijd was voorbij), maar dat waren de locals uit de wijk. Na een lekkere douche en lekker gegeten te hebben, zijn we op weg gegaan naar Port Macquarie, om daar bij de Maccas WiFi te trekken en te slapen op de parkeerplaats.
In Port Macquarie zijn we naar een koala hospital gegaan, echter zag het er vooral uit als een gewone koala opvang. Soms kan je kijken naar behandelingen, echter hebben we vandaag alleen een koala gezien waarbij een teek werd verwijderd en die met een soort vloeistof gevoerd werd. Hierna zijn we door gereden naar een uitkijkpunt, heeft Meta een kleine wandeling gemaakt naar een ander uitkijkpunt en heeft Dylan weer een stukje gelezen. Hierna door gereden naar Kempsey en hebben we uitgebreid geluncht, weer gelezen en ons uitgeleefd in een speeltuintje. Het lezen werd ook wat langer dan verwacht en uiteindelijk hebben we hier de rest van de middag doorgebracht.. Omdat we eigenlijk nog geen honger hadden door de lunch (ondanks dat het alweer half 8 was) hebben we maar even een kleine wandeling gemaakt en toen we onderweg een reclame zagen voor een pizzeria konden we het niet weerstaan om een beetje research te doen. Uiteindelijk kwamen we uit bij domino's pizza, welke om de hoek van onze plek was.. Hier zijn we dan ook heen gelopen en hebben we een heerlijke pizza gegeten, welke zo goed beviel dat we er nog één hadden besteld (en dat terwijl we niet zo'n honger hadden..). De avond is geëindigd bij de plek waar we de hele middag hebben doorgebracht (ook omdat we een douche hadden gespot naast de rivier, waar we aan stonden). Van deze douche hebben we de volgende ochtend dan ook zeker gebruik van gemaakt waarna we zijn gaan rijden richting Coffs Harbour. Onderweg hebben we een kleine stop gemaakt bij een informatiecentrum, waar we zijn gaan lunchen en een aantal folders hebben meegekregen. In één van de folders stond iets over een kartbaan, welke net onder Coffs Harbour was. Omdat we vorige keer zo baalden dat we (door de regen) op Phillip Island niet konden karten, hebben we besloten om hierheen te gaan. Dit was een goede keuze en we hebben ons even uit kunnen leven op de kartbaan, tegelijk met een Australisch gezinnetje (een stel en hun dochter). Voor het karten even een kort gesprekje gehad over het aantal laps dat we deden en waar we vandaan kwamen en na het karten netjes gedag gezegd en achter hun aan gereden het terrein af. Na 5 minuten rijden stopte hun auto ineens en kwam de vrouw naar ons toelopen. Ze vertelde ons dat ze net hadden overlegd met z'n 3en en dat ze ons graag uit wilden nodigen voor een maaltijd bij hun thuis, omdat ze zelf wist hoe het is om te reizen. Dit was natuurlijk een fantastisch aanbod en omdat ze net boven Coffs Harbour woonden hadden we afgesproken om de volgende dag (zondag de 14e) bij hun langs te komen.
Na deze toch wel prettige verrassing zijn we doorgereden naar Coffs Harbour en wilden we hier ergens aan het strand een drankje doen. Dit was echter wat lastiger dan gedacht. We kwamen eerst bij een doodlopend weggetje uit, met een vrij rustig stukje strand, maar hierdoor ook zonder barretjes/restaurants. Hierna door gereden naar een wat groter strand (Park Beach) waar wel een restaurantje zat, maar die dicht was! Als laatste naar Jetty Beach gereden, waar wel degelijk restaurantjes zaten, maar we eigenlijk tot de conclusie kwamen dat het net te laat was om nog ergens een drankje te doen, want het was 5 uur ondertussen en we zouden hierna nog moeten koken en eten en dit allemaal voordat het om 8 uur alweer donker wordt. Uiteindelijk zijn we naar een drankwinkel gegaan om een paar drankjes te halen, hebben we even op het strand gezeten en wat gedronken en zijn we hierna op een veldje achter het strand begonnen met koken. De tijd gaat hier altijd veel te snel, zeker wanneer het bijna donker wordt. Tijdens het eten begon het al flink te schemeren, dus hebben we hierna gauw afgewassen en zijn we terug gereden naar het verlaten strandje om de nacht door te brengen. Dit strandje was echter minder verlaten dan gedacht en we hebben de rest van de avond doorgebracht met een stel uit Denemarken, een zuid Afrikaan en een Aussie. 
De volgende dag werden we de bus uitgebrand door de zon, dus zijn we een paar meters verplaatst naar de schaduw om hier weer verder in slaap te vallen. Verder hebben we het zeer rustig aan gedaan en zijn we in de middag gereden naar Grafton, waar het gezin van het karten woont. We hebben een heerlijke lasagne gegeten en tijdens het praten is gebleken dat de man (Phil) een tennistrainer was die al een tijdje meedraaide. Zijn broer heeft in de Davis Cup van Australië gespeeld (met Woodbridge) en verder heeft hij vele bekende tennissers uit die tijd mogen ontmoeten en mee kunnen sparren. Door al het praten over tennis kregen we hier allemaal een beetje zin in, waarna Noemi (de dochter) voorstelde om even te tennissen, omdat het toetje toch nog wat langer in de koelkast moest staan. Dit hebben we dan ook gedaan met z'n vieren, terwijl Ayesha (de moeder) het kleinere zusje van Noemi naar bed bracht. (Phil heeft op de tennisclub zijn eigen tennisstore, waardoor wij rackets konden lenen en ballen tot onze beschikking hadden)
Na het tennissen mochten we weer aan tafel schuiven voor een gezonde (!) chocolademousse/taart met aardbeien en hebben we allemaal even lekker kunnen douchen (eindelijk weer een warme douche voor ons, yeah!). Om 12 uur was Meta jarig (jaja het is alweer 15 februari!) en dit hebben we even klein gevierd, waarna wij lekker de bus in zijn gegaan om te slapen.
De volgende dag waren we al vroeg wakker, omdat er in de straat van Ayesha & Phil geen enkele boom (en dus schaduw) te bekennen was. Het hele gezin was ondertussen al weg (werk/school) dus zijn wij even de stad in gegaan om de winkeltjes te bekijken en even een lekker te lunchen voor Meta's verjaardag. Na de lunch was het tijd om naar Arrawarra te rijden voor ons volgende avontuur: een vijfdaags surfcamp!