Het laatste sprankje puur Azie

Tien dagen myanmar. Misschien een beetje kort, maar het paste perfect in de planning. Dat bleek het ook achteraf, vooral door het reizen. Van plaats naar plaats waren we steeds een dag/nacht onderweg. Maar dat ontnam  ons er niet van om gigantisch te genieten van het land. In de bus zie je uiteraard veel van het landschap, het nadeel is alleen dat je het minder persoonlijk ervaart. Gelukkig hebben we dat ingehaald met de scooter, trein en gewoon wandelend..

Na een korte vlucht vanaf Bangkok, arriveerden we in Yangon. Eerlijk gezegd geen beste, eerste indruk van Myanmar. Het was vooral smerig en het stonk, net als in vele andere delen van Azië waar we al geweest waren. Na een lange en slopende reisdag was het de eerste avond dus niet erg actief. De volgende dag hebben we de stad verkend met de trein en taxi. Yangon bezit namelijk een circle train. Makkelijk voor de inwoners om bij het werk te komen in ander gelegen delen van de stad, maar voor toeristen ook ideaal om in een korte tijd een indruk te krijgen van de stad. Na driekwart van de ronde hadden we voldoende gezien en zijn we naar een winkelcentrum gegaan voor wat te eten. Daarna was het tijd voor de (letterlijk) grootste bezienswaardigheid van Yangon, de Swe Dagon Pagoda. Een boeddhistische tempel die goud gekleurd is en immens groot. Erg indrukwekkend, zelfs zo indrukwekkend dat een bedrijf het nodig vond om bij de tempel wifi aan te leggen... dat was apart, wifi bij een tempel, je verzint het niet! Verder had Yangon weinig te bieden, hoefden we er niet lang te besteden.
De volgende dag was het alweer tijd om door te gaan, want met maar tien dagen heb je weinig tijd om te lummelen. De hele dag in de bus, op weg naar Bagan. De plaats die begeven en omringt is door pagoda's. Ideaal dus om de boel zelf te gaan verkennen op een scooter. Die hadden ze niet, maar wel e-bike's(?). Tuurlijk, reizen in het relatief arme Azië en die lui gaan ons vertellen dat ze een e-bike hebben (zoals wij die thuis kennen)?? Was ook niet zo, zo noemden ze de electrische scooters die voor de toeristen waren. Begrenst op 45km/u, zodat er geen roekeloze toeristen over de weg zouden scheren; goed bedacht. Op onze e-bike de uitgestrekte pagoda-toendra's verkend en rond getourd. Het was adembenemend en indrukwekkend mooi. Daarbij hadden we ook nog best goed weer. Zou er dan toch een kans zijn dat we nog een beetje bruin terug gaan komen? Precies, niet afkloppen is onheil afroepen over jezelf. We eindigden in een stortbui, die ons het gevoel gaf dat we aan het afzwemmen waren voor diploma B, zwemmen met kleren...
Na Bagan was het weer tijd voor een busdagje naar Kalaw. Een bergplaatsje dat bekend stond als vertrekpunt voor de wandeltocht naar Inle. Daar waren wij ook voor gekomen. Een tweedaagse wandeltocht van Kalaw naar Inle. De beste keuze die we hebben gemaakt. Zo zagen we weer andere soorten landschap en kanten van Myanmar. We ervaarden het echt te voet en te boot, met prachtige locals die we hebben ontmoet. Het was vermoeiend en zwaar, maar bovenal een geweldige ervaring, die ons het echte Myanmarse volk en verschillende landschappen hebben getoond. We zaten in een groep met drie Amsterdamse (hele gezellige) meiden. Helaas geen 'Amsterdams' accent, maar wel veel lol en leed gehad samen. Want ook hier viel het weer reuze mee, na de regenbui van de eerste dag, zijn we de tweede dag gewoon keihard verbrand. En toen we een half uur in het hotel waren in Inle begon het te hosen! Grandioze timing, het zat ons weertechnisch een keertje mee. De hele trip, alles was top!! De groep, de gidsen, het eten, de ervaring, de boottocht en het weer!
Helaas, Myanmar ging alweer richting het einde. We hadden alles al gedaan en moesten alleen nog terug naar Yangon, omdat we daarvandaan terug vlogen naar Bangkok. Na heerlijk bijgekomen te zijn in het hotel en genoten te hebben van de terugblikken, waren de tien dagen Myanmar alweer voorbij. Zoals zoveel deze reis, is het weer eens voorbij gevlogen, maar zijn we echt gigantisch blij dat we deze keuze hebben gemaakt! Birmezen zijn onwijs aardige en vriendelijke mensen en het land was prachtig. We hebben het land nu nog enigszins in zijn puurheid gezien, voordat het, net als de andere omringende landen, zal veranderen in een op toeristen gebaseerd land, waarin de eigen charme verloren zal gaan. Nogmaals onwijs blij dat we het nu gezien hebben, want er staat helaas al veel in de steigers om uit breiden voor toerisme. 

Op naar Noord-Thailand!