Bali op de scooter

Daar zaten we dan, 6.5 uur in het vliegtuig. We konden eigenlijk de gehele vlucht lekker naar buiten kijken en zagen alles wat er onder ons was. Dit was echter vooral veel zee! Omdat het een vlucht midden op de dag was en we beide erg goed hebben geslapen de nacht ervoor, hebben we beide tijdens de vlucht niet geslapen. Na een beetje staren naar buiten zagen we ineens een aantal eilanden, en jahoor; daar was Bali! De piloot zette de landing in en voor we het wisten stonden we buiten naast het vliegtuig.. We waren één van de laatsten, stapten de bus in, de deuren gingen dicht en we reden gelijk naar het vliegveld. Aangekomen op het vliegveld lagen onze tassen al klaar op de band, liepen we naar de paspoortcontrole en stonden zo weer buiten, alles ging hier zo snel vergeleken met alle andere vliegvelden. 
Maar daar begon de drukte.. We kwamen binnen in de aankomsthal en zagen gelijk een stuk of 150 man, die allemaal op iemand stonden te wachten met een papiertje in hun hand. Het zou nog lastig worden om Meta's oom te vinden (die we nog nooit eerder hebben gezien/ontmoet), die ons op kwam halen, tot we ineens een iPad de lucht zagen steken met "META" en zagen hem gelijk! We liepen door een winkel heen naar buiten en er vlogen gelijk allemaal indonezen op ons af om te vragen of we een taxi wilden. Nouja, vragen.. Het was eigenlijk meer dat ze allemaal voor je gaan staan en "taxi taxi taxi" roepen. Gelukkig hadden wij ons eigen transport en konden we samen met Oom Bambi en zijn dochter Erika rechtstreeks naar de parkeergarage lopen. Onderweg hebben we even de chaos van de Balinese wegen ontdekt, heel de weg staat vol met auto's en er rijden constant honderden scooters rond die een beetje tussen de auto's door slalommen.. Hoe wij hier van A naar B komen, gaat nog vrij lastig worden.. Uiteindelijk heeft de rit van het vliegveld naar het hotel 2,5 uur geduurd (wat in 40 min zou kunnen). In het hotel werkt de zoon van Oom Bambi, Adit. Hij heeft ons een beetje wegwijs gemaakt in het hotel, waarna we lekker naar onze kamer zijn gegaan. Wat was dit een heerlijke, luxe kamer, zeker na de 8- en 10bed dorms in Australië! Een heerlijk groot 2persoonsbed, eigen badkamer met een stortdouche, een koelkastje, tv, airco, maar vooral gewoon lekker ruim voor ons tweetjes! Het hotel had ook een zwembad, waar we vast nog veel gebruik van zullen maken. Na onszelf te hebben gesetteld hebben we lekker makkelijk wat eten besteld en hebben we genoten van onze eerste Indonesische maaltijd hier op Bali!
Bij onze kamer zat ook het ontbijt inbegrepen, waar we de volgende ochtend zowat heen konden rollen, onze kamer zat direct naast het restaurant! Heerlijk uitgeslapen en wel keken we verbaasd rond; het was zo uitgebreid! In Australië waren we gewend om alleen toast (van het goedkoopste brood wat er is) met jam en pindakaas te krijgen, en heel soms, als je veel geluk had, een beetje cornflakes. Maar hier... Er stond jus d'orange, koffie, thee, water met citroen en munt, fruit, toast, croissantjes, pannenkoeken (onze favoriet haha!), een kookhoek om omeletten te bakken, salade en nog een uitgebreid warm buffet. Het was heerlijk en we hebben ons zo vol gegeten dat we die dag geen lunch meer hoefden te halen!
Een taxi bestellen is hier natuurlijk relatief goedkoop, maar omdat je zo veel vast staat in het verkeer loopt de teller waarschijnlijk zo op, dat het achteraf alsnog vrij duur is (en lang duurt) om alles met de taxi te doen. Daarom hebben we het aangedurfd om een scooter te huren, via een vriend van Adit voor een vriendenprijsje, en zijn we een beetje rond gaan toeren. We hadden weinig plannen en gingen gewoon even kijken wat we tegenkwamen, en dat was een hoop! Alles is hier zo anders dat onze ogen al uit keken bij het rijden over alleen al de gewone weg! Het rijden was in het begin nog vrij spannend, zeker omdat alleen Meta vaker scooter heeft gereden, maar nog nooit met iemand achterop. Echter was twee scooters huren niet handig, omdat je elkaar zo snel kwijt raakt in de chaos, dus zijn we toch met z'n tweeën op één scooter gegaan. Het was erg wennen, maar uiteindelijk was het echt heerlijk, de vrijheid en het rijden zelf! 
We zijn richting Kuta gereden en hierna naar Uluwatu Beach, het zuidwestelijke puntje van het eiland. Onderweg nog "aangehouden" door de politie, wat alleen maar komt omdat we toeristen zijn op een gehuurde scooter, maar na het laten zien van ons internationale rijbewijs was de man tevreden en gaf hij ons zelfs nog aanwijzingen om bij het strand te komen. Hier aangekomen hebben we een drankje gedaan en naar de vele surfers gekeken. We hadden met Adit afgesproken om te meeten bij La Plancha, een heel chill strandtentje op Double Six Beach, wat dicht bij het hotel was. Het was nog vrij lastig hem te vinden, zo in het donker en met alle strandtenten die zoveel op elkaar leken.. Na een korte zoektocht, zonder resultaat, zijn we maar gaan zitten en kort daarna hadden Adit en zijn vrouw Ayu ons gevonden en hebben we samen een drankje gedaan en een beetje bijgepraat. We hebben hierna lekker gegeten bij een typisch Indonesisch tentje langs de weg, iets waar we zelf nooit zo gauw zouden zitten, omdat je het niet kent. Dit maakte het des te leuker dat Adit ons meenam, omdat we zo echt het typisch lokale eten, voor een hele lage prijs konden proberen! Na het eten zijn we langs het huis van zijn ouders en hebben we zijn zoon, Eugene van 5 jaar, en zijn moeder ontmoet.
Het rijden op de scooter was ons zo bevallen, dat we hebben besloten om het te houden voor de rest van de week! We zijn naar Canggu gereden, om daar te surfen. Dit was echter was lastiger dan verwacht, ook omdat het alweer een tijdje geleden was dat we het hadden gedaan. Omdat het zand op het strand helemaal zwart was en het onwijs naar rook stond hadden we het al gauw gehad en zijn we lekker wat gaan drinken. De Tanah Lot tempel stond hierna op ons programma, dus zijn we daarheen gegaan. Onderweg hebben we heel veel en mooie rijstvelden gezien, wat het een erg leuke rit maakte! Aangekomen bij de Tanah Lot kwamen we er helaas achter dat de camera het niet meer deed, dus voor de mensen die zich afvragen waar de foto's blijven: die komen helaas niet meer op de blog, dus als je ze heel graag wil zien, ben je van harte welkom om na 1 juli langs te komen om ze persoonlijk te bezichtigen! Nadat we ook een hapje hadden gegeten zijn we naar een supermarkt gegaan om wat te drinken te halen en hebben we 's avonds in het hotel een lekker drankje gedaan.
De volgende dag was het tijd om naar Ubud te gaan, we wilden hier voor 3 dagen heen dus hebben we onze kleine rugzakken ingepakt en de grote backpacks in het hotel achter gelaten. Aangekomen in het guesthouse kwamen we erachter dat we in het vorige hotel toch wel erg verwend waren, aangezien dit toch iets minder was. Slecht hadden we het natuurlijk nog steeds niet, maar het was zo luxe in het vorige hotel, dat we weer even op onze plek werden gezet. We hebben de scooter weer gepakt en zijn richting de koningsgraven gereden. De navigatie stuurde ons echter een wijkje in en we eindigden bij een doodlopend weggetje. We twijfelden en wilden omkeren, tot een Indonesisch vrouwtje vrolijk op ons af kwam rennen met de vraag of we naar de tempel wilden. Zij kon ons er wel mee naartoe nemen en daar gingen we dan: op weg naar de tempel! We volgden haar over een stenen muurtje naast een klein riviertje, moesten die oversteken en ook weer terugoversteken, liepen tussen de rijstvelden in, een steile, modderige en hierdoor gladde, stijle heuvel af, langs een waterval en door nog meer rijstvelden. Het was prachtig en zeker om via deze weg te ervaren, want er moet ook een andere, iets eenvoudigere weg geweest zijn, maar die kan niet zo leuk zijn geweest als deze. Na de trip vroeg de vrouw nog of we wilden blijven eten, maar we moesten gauw gaan rijden om uit het dorpje uit te komen bij de verharde wegen, voordat het echt donker werd. Na een donkere maar veilige reis terug naar het guesthouse in Ubud, hebben we wat gegeten en hebben we de buurt een beetje verkend, te voet. De volgende ochtend kregen een ontbijt, helaas niet zo uitgebreid als bij het hotel, een heerlijke tosti banaan en wat fruit. Toen begon de dag met sightseeing in en rondom Ubud. We begonnen bij de Monkey Forest. Als je een beetje Engels spreekt, weet je al waar we geweest zijn. Het is een bos, met ongekend veel apen. Na anderhalf uur hier doorheen te hebben gelopen, onze rijstwafels gestolen te zijn en ook zeer mooie tempels te hebben gezien hier, zijn we door gegaan naar de markt van Ubud. Je kan nog geen twee tellen naar iets kijken of de Balinezen vliegen al op je af met de vraag of je het wil kopen. Hierdoor waren we, na het kopen van een sarong, al snel weggegaan. In de middag nog een aantal andere tempels en de olifanten grot bekeken en 's avonds gegeten bij een restaurant die bekend stond om de beste spareribs van Bali!
De volgende dag hadden we met Adit afgesproken, want één van zijn vrienden werkte bij het huis van de president, die ons daar rond kon leiden. Het duurde vrij lang voordat ze kwamen, omdat er veel file stond (waarschijnlijk omdat het zaterdag was). Ondertussen hadden wij ons uitgecheckt, want we verlangden stiekem al terug naar het luxe hotel in seminyak en wilden na de dag met Adit terug naar zijn hotel.
Eerst was het tijd voor een typisch Balinese maaltijd, ayam bu mangku, wat we volgens traditie zittend op de grond, bij een lage tafel, hebben gegeten. Hierna zijn we naar het huis van de president gereden en hebben we zijn vriend ontmoet. Wat zijn precieze naam was, verstonden we niet goed, maar het klonk heel erg als Jantje. Jantje is de hoofdbewaker van het huis en gaf ons een rondleiding door de tuinen van het huis. Dit huis van één van de vijf huizen van de president, vroeger door de leider van Bali als gift gedaan aan Soekarno (voor Soekarno was het zijn lievelingsplek als hij inspiratie nodig had). Het was onwijs interessant en groots, maar tegelijkertijd ook zonde van het geld aangezien de huidige president dit huis pas één keer een bezoek heeft gebracht van drie dagen (en dat in drie jaar als staatshoofd). Aan het eind van de rondleiding kregen we te maken met onze eerste Balinese regenbui, een flinke ook gelijk. Gelukkig was het aan het eind en zaten we droog, waarna we (heel voorzichtig door het natte wegdek) zijn door gegaan naar de volgende plek van onze rondleiding van Adit. We gingen (samen ook met Jantje en zijn zoontje) naar Penglipuran Village, een typisch Balinees dorpje met de oorspronkelijke huizen van vroeger. Zeer indrukwekkend en mooi om te zijn. Wat echter minstens zo mooi of misschien wel mooier was, was de weg er naar toe, want die leidde ons door een bamboebos. Prachtig dicht bebost naast de weg, tot als een deken zwevend over de weg. 
Na deze prachtige rondleiding hebben we onze weg weer voortgezet richting Seminyak, terug naar ons vertrouwde luxe hotelletje. Voor het avondeten beloofde Adit dat we ons helemaal vol zouden gaan eten (oa met kebab..). We ging naar een soort wegrestaurant, maar dan meerdere op een plek. Bij alle tentjes bestelde Adit wat en we kregen van alles voorgeschoteld. Noodles, nasi, bami en als toetje, juist ja, de kebab. Adit is een man van zijn woord, we waren helemaal vol gegeten. Nou ja, bijna helemaal dan, want er is altijd nog plek voor een ijsje! Nadat we zijn zoontje hadden opgehaald (want die zou het hun nooit vergeven als we het ijsje zouden eten zonder hem) zijn we naar een goeie Italiaanse ijszaak gegaan en hebben we de avond afgesloten met een lekker bakje ijs. 
De volgende ochtend konden we weer genieten van het uitgebreide ontbijt in het hotel. Verder hadden we eigenlijk weinig plannen die dag, dus hebben we eerst lekker genoten van het zwembad. Na het zwemmen zijn we wat gaan rondrijden in de buurt, geluncht en wat dingetjes gehaald voor in de kamer. Terug in de kamer hebben we even geskyped met Vivanne, waarna we naar oom Bambi gingen. Hij en zijn vrouw hadden ons uitgenodigd om te komen eten. Daar aangekomen was het rustig en iedereen een beetje bezig, toen we er uiteindelijk achter kwamen dat we niet bij hun thuis, maar uit eten gingen. Daar hadden we ons niet op gekleed of ingesteld, maar goed, heel veel andere keuzes in kleding hebben we toch niet dus zo erg was het niet. Na een lekker en gezellig etentje met de familie (behalve Adit want die moest werken) hadden we met Erica afgesproken om de volgende nacht/ochtend de zonsopgang te bekijken. 
Zo gezegd, zo gedaan. 4uur opstaan, kwart over 4 wegrijden want het was ongeveer 40min rijden om bij het strand van de zonsopgang te komen. De navigatie had waarschijnlijk rekening gehouden met druk verkeer en een 30km-scooter, want wij waren er in 15/20min. Nadat we met Erica genoten hebben van een prachtige zonsopgang en het dagelijks leven van Bali op gang zagen komen, zette wij weg terug naar het hotel in om een ontbijtje te klappen. Na het ontbijt was het vandaag tijd om onze laatste dag op Bali te besteden in Waterbom! Het beste/leukste waterpark van Azië en nummer 3 wereldwijd! Hij maakte zijn naam waar, we hebben er de hele dag besteedt zonder ons te vervelen, hebben alle glijbanen(duo-tube, valluiken, slee- en gewone glijwedstrijden gedaan en hebben ook heerlijke gechilld. Het was een heerlijke dag met goed weer en een perfecte afsluiter van ons Bali avontuur. De dag werd afgesloten met een heerlijk diner bij het luxe Ultimo. Een bekend Italiaans restaurant, op aanraden van Erica, waar we een heerlijke laatste avondmaaltijd hebben gehad. 
De volgende dag hadden we met oom Bambi afgesproken dat hij ons naar het vliegveld zou brengen, want onze volgende bestemming en familie stond te wachten; Java, Semarang met papa en mama Siem!!