De laatste loodjes van Australië

Sorry voor het lange verslag! Omdat we zo achterliepen besloten we alles maar even achter elkaar te gooien. Voor het gemak hebben we het wel verdeeld in "hoofdstukken". Veel leesplezier haha!
-----------------------------
Magnetic Island:
Na een prima busrit, samen met Bo en Danique, van vier uur, kwamen we aan in Townsville. Omdat we iets vertraging hadden met de bus, moesten we snel onze spullen pakken en rennen naar de ferry, zodat we in een keer door kon naar Magnetic Island (anders moesten we anderhalf uur wachten). Oorspronkelijk zouden we een duikcursus hebben op Magnetic Island, maar omdat die volgeboekt was tot begin april, hebben we die moeten afzeggen en zijn we naar Bungalow Bay gegaan. Hier bleven we drie nachten, waarbij we ook met een koala op de foto konden! Het was een leuk, knus parkje met een mooi zwembad. Hier konden we de rest van de middag wel in vertoeven. Omdat we geen boodschappen konden doen, hebben we even gezwommen en 's avonds op het park een pizza gegeten en heerlijk in onze privé bungalow geslapen. 
De volgende dag konden we de verleiding van het heerlijke zwembad niet weerstaan en hebben we daar een paar uur rond gebracht. 'S middags zijn we naar Horseshoe Bay gelopen en hebben daar heerlijk geluncht. Een onweerstaanbaar lekkere caesedilla en een veel te grote burger rijker, waren we helemaal verzadigd. Verder hebben we nog boodschappen gedaan en 's avonds alleen wat noodles gegeten, omdat de lunch zo vullend was. Ook hadden we het plan gemaakt om de volgende dag te gaan snorkelen, maar toen begon het die avond ineens te regenen en flink ook. Na eigen ervaring tijdens het snorkelen bij Whitsundays (na veel regenval is het water veel minder helder door afgegleden modder van de bergen in het water), besloten we het er toch maar op te wagen. Bij een goeie snorkelspot aangekomen zagen we andere mensen net terug komen. Omdat het een wandeling van 45min was om bij de zee te komen, vroegen we deze mensen even om hun mening over hun snorkelsessie. Duidelijk; het was niet de moeite waard, je kon net je eigen knieën zien. Hierop besloten we om het maar niet te doen en lekker in het zwembad te vertoeven. Hier ontmoette we een Canadese vrouw, Cathy (51), waarmee we aan de praat raakten. Zij reisde alleen, met de auto, vanaf Brisbane tot ergens bij Cairns. De volgende ochtend was voor allebei onze laatste ochtend bij het bungalow park, dus ze bood aan dat we konden meerijden naar de ferry i.p.v. met de bus. Dat leek ons prima en omdat we de volgende ochtend ook allebei een champagne ontbijt hadden zouden we elkaar daar zien. Echter was het regenen weer doorgegaan, de hele nacht en ochtend door, waardoor het ontbijt werd afgezegd.. Dit kwam heel slecht uit, want we hadden met de boodschappen gepland tot aan deze ochtend, dus geen eten meer over, maar het ergste, nu konden we ook niet met de koala knuffelen en op de foto. Daar was dit onze laatste kans voor en je kan Australië niet verlaten, zonder een koala te knuffelen! 
Gelukkig kregen we ons geld terug van het ontbijt en had de receptioniste geregeld dat we even samen mee konden met een gids voor de koala. Tijdens het wachten zagen we Cathy, bij een ander groepsontbijt. We zijn maar aangesloten bij dit ontbijt (ook al mocht dit eigenlijk niet) en praatte nog wat met Cathy over het rijden. Na het ontbijt gingen we onze tassen pakken, om die alvast inladen in de auto, zodat we na de koala gelijk weg konden. Toen was het dus tijd voor de foto en het vasthouden van de koala. Waarschijnlijk werd de koala zelf ook net gewekt, want hij had wat last van een ochtendhumeur. Hij was wat chagrijnig, maar dat maakte het niet minder leuk. We konden even een koala vast houden en op de foto. Samen met Cathy nog een beetje rond gekeken bij andere koala's en hierna de auto ingestapt om weg te rijden. Tijdens het rijden naar de ferry stelde Cathy ineens voor om ons naar Mission Beach (onze volgende bestemming) te brengen, want ze reed er toch langs. Aangezien we een veel vroegere ferry zouden hebben en al om half 11 bij de busstop kwamen (terwijl de bus pas om 2 uur kwam) konden we dit natuurlijk niet afslaan. Naast dit was het ook nog eens comfortabeler en gezelliger (aangezien Cathy een onwijze kwebbelaar is)! Na een rit van 3 uur en een lunch werden we recht voor ons hostel afgezet en hebben we ons hier ingecheckt.

------------------------------------------

Mission Beach:
Nadat Cathy ons had afgezet, zouden we contact houden via de mail, want dat gebruikte ze het meest. Prima geen probleem, af en toe een mailtje, gezellig! Dat hebben we geweten ook, onze lieve Cathy was niet alleen in real-life een actieve kwebbelaar, met mailen kon ze er ook wat van. Dagelijks kregen we bericht en hielden we contact. Later meer hierover..
We hadden vier nachten in Mission Beach. Na het inchecken, was het tijd om te installeren en te settelen. We hadden nog avondeten over vanuit Magnetic Island, dus we hoefden niet perse boodschappen te doen. Gelukkig maar, want er was geen goede supermarkt in de buurt, dus boodschappen doen was voor de volgende dag. Die dag hadden we toch niks gepland staan, dus konden we op ons gemak boodschappen doen. Dat vindt Meta wel wat, rustig alles bekijken, pad voor pad. Na bijna twee uur uur boodschappen doen hadden we genoeg verzameld om tot aan Cairns vooruit te kunnen. Omdat het heel de dag door regende hebben we verder veel spelletjes gedaan. Vooral het spel 'Saboteur' (gekregen van Bram en Vivanne) hebben we veel gespeeld. 'S avonds hadden we een free bbq van het hostel ivm St. Patricks Day. Geen idee waarom ze het vierden, maar het was erg gezellig.
De volgende dag was het tijd voor onze eerste dagactiviteit in Mission Beach, White Water Rafting. Om 7.50 werden we al opgehaald, op zich geen probleem qua tijd, maar omdat we die nacht van 3.00-4.00 met oma en de naakies hadden geskyped was het toch best pittig. Maar het was het zeker waard om omaatje weer even te zien! Zoals gezegd werden we vroeg opgehaald en naar een verzamelpunt gebracht, waar iedereen gesplitst werd, regular Rafting of Extreme. Twee meiden, waar we in de bus mee hadden gepraat, deden de Extreme variant. Bij het inchecken bleek dat wij de regular hadden, maar we wilden eigenlijk wel graag upgraden naar de Extreme. Het klonk leuker (3 boten, hoger tempo van raften en activiteiten buiten de boot i.p.v. 7 boten (en dus veel wachten), langzamer tempo en alleen raften) en het was erg gezellig met de meiden Naomi en Milly. Bij het navragen bleek dat ze nog precies twee plekken over hadden in die groep, dus konden we de upgrade doen. Het werd echt super tof! Onze gids was een Chileen die in Australië woonde, Maurice. Hij praatte met een onwijs grappig accent en was erg enthousiast. Onze boot, met de twee meiden en een Fransman, was ook erg leuk, dus het werd een leuke trip. Naast het raften zijn we buiten de boot geweest om van rotsen te springen, zelf door de rivier te stromen, boot laten kantelen, zwemmen en van een waterval af te glijden waarna je 15 seconden onder water werd gezogen. Als lunch kregen we een broodje hamburger en worst. Het was een geweldige ervaring en super toffe dag. We hebben echt genoten en perfect weer gehad voor het raften, regenachtig en bewolkt (zodat je niet verbrand en de rivier lekker vol was)! Bij terugkomst bij het verzamelpunt konden we foto's bekijken en een drankje doen, waarna we werden terug gebracht naar het hostel. Na een lekkere douche en avondeten hebben wij na deze actieve dag natuurlijk geslapen. Uiteraard hebben we wel gewacht tot 12u, want dan werd het 19 maart en dat betekent: wij zijn drie jaar samen! :) dit kan maar op een manier gevierd worden; onze liefde gaat kent geen grenzen en gaat tot grote hoogte, maar we blijven met beide voeten op de grond. Beter gezegd, skydiven!! 
Meta had voor we weg gingen al gezegd dat ze dit wilde doen, prima veel plezier en Dylan wacht met smart op haar beneden. Echter op het moment van boeken (half januari in Melbourne) en vroeg Meta met puppy ogen of Dylan het echt niet leuk vond om mee te gaan. De twijfel sloeg toe, want het leek toch best wel tof en terwijl Dylan bleef twijfelen had de travelagent al beslist, Dylan gaat de lucht. De afgelopen tijd een aantal keer aan gedacht, maar geen moment zenuwachtig eigenlijk. Net als de afgelopen tijd waren we allebei totaal niet zenuwachtig, maar hadden er vooral zin in (zelfs Dylan). Zoals de foto's ook verklaren, was er alleen één moment waar Dylan tegenop zag, het vliegtuig loslaten. Echter was deze emotie vrij snel verwisseld voor een adrenaline die er voor zorgde dat Dylan tijdens zijn val geen enkel moment kon stoppen met schreeuwen. Totaal niet van angst, maar vol van de adrenaline. Op de foto's is ook te zien hoe Meta volop geniet en tijdens haar val tijd heeft om te lachen, zwaaien en gekke bekken trekken, of dat het al de zoveelste keer is voor haar. Toen de parachute uit was mochten wij zelf ook nog even de parachute besturen. Na de landing was het als het eind van een romantische film, waarbij twee geliefden in slow-motion naar elkaar toe rennen en in elkaars armen springen, trots, blij en enthousiast over hoe het was. Terug bij het hostel hebben we even een duik genomen, waarna we onze USB-sticks gingen ophalen met onze video's er op. De handcam voor Dylan (goeie close-up video) en losse camera voor Meta (er sprong iemand mee om haar te filmen). In het hostel konden we iemand laptop lenen om de video te checken en de foto's ervan te maken. Helemaal geweldig en super blij met het resultaat gingen we onze laatste nacht in, de volgende dag was het tijd om door te gaan naar Cairns.  Heel de dag in het hostel gewacht tot het tijd was om met de shuttlebus naar de busstop te gaan tot we ineens hoorde dat Bob (een Engelse jongen die we in Mission Beach hadden ontmoet) na alle angst van de dagen ervoor ineens toch had besloten om ook te skydiven! Echter had hij een beetje vertraging, maar toen hij eenmaal ging gaf hij zijn telefoon aan ons zodat we hem vanaf het strand konden filmen. Zo gezegd, zo gedaan en daar stonden we dan, om half 5 op het strand. Met nog 2 anderen hebben we ook nog even heel het strand volgeschreven met Bob en van alles eromheen, om hem een warm welkom te geven, wat hij vanuit de lucht al kon zien. Na lang wachten was hij er nog steeds niet, terwijl wij om 5 uur de shuttlebus moesten hebben.. Helaas hebben we hem dus niet zien springen en zijn reactie op onze kunstwerken kunnen zien.. Gauw terug gelopen naar het hostel, de tassen in de bus gegooid en op weg naar de busstop! Echter toen we uit stapten en de tassen uit aan het laden waren, kwamen we erachter dat we één van de tassen in het hostel waren vergeten! Dylan gauw terug gegaan met het shuttlebusje, maar helaas had het meisje achter het stuur weinig zin om te haasten en zat ze rustig vooruit te tuffen.. Meta in alle stress bij de busstop, want de bus kwam er al aan en Dylan was nog niet in zicht.. Gelukkig moesten er een aantal uit de bus, gingen zij eerst hun spullen uitladen en werden toen pas de spullen van de mensen erin geladen die richting Cairns gingen. Maar toen het inladen begon, was Dylan er nog steeds niet en kwamen er toch een paar zweetdruppeltjes op Meta d'r hoofd staan.. Gelukkig kwam daar het shuttlebusje weer aantuffen toen de laatste paar tassen erin gingen en konden wij gelijk aansluiten om met de bus mee naar Cairns te gaan!

------------------------------------------

Cairns:
We kwamen 's avonds aan in Cairns en omdat ons hostel buiten het centrum lag moesten we met een shuttlebusje worden opgehaald.. Dit duurde even maar na een half uur was ie er dan en konden we lekker richting het hostel! In de eerste instantie hadden we een 4persoons dorm geboekt, maar om een of andere reden was hij geupgrade (door het hostel, dus gratis!) naar een twin room. Voor ons heerlijk natuurlijk en we hadden ook een voucher voor een gratis nacht, wat ook weer voordelig was! Aangekomen in de kamer bleek het een stapelbed te zijn, wat voor ons niet echt gezellig slapen is, maar omdat we zoveel ruimte in de kamer hadden, hebben we de matrassen uit het bed gehaald en op de grond gelegd. Zo hadden we een soort kast voor de tassen (het lege bed) en lagen wij gezellig saampjes op de grond! Hierna lekker een avondmaaltijd gekookt en nog een hoop bekenden tegen gekomen, die we eerder deze reis hebben ontmoet, wat het erg gezellig maakte! 
Ondertussen ging het gekwebbel via de mail met Cathy rustig door en vertelde ze ons dat ze 2 nachten in Cape Tribulation (waar de Great Barrier Reef het oudste regenwoud van de wereld treft) had geboekt en dat ze deze had geupgrade naar een grotere kamer, dus als we het leuk vonden waren we volgens haar welkom. In de eerste instantie vertelde ze ons dat de upgrade totaal 30 dollar kostte, dus dat we dit dan aan haar konden geven als we daar kwamen. 30 dollar voor 2 personen, voor 2 nachten.. Veel beter dan dat kan je het niet treffen, maar het mooiste was nog dat ze achteraf zei dat het een grapje was en we helemaal niks hoefde te betalen!
Maandagavond hebben we met Arjan Wolst afgesproken (voor diegenen die hem niet kennen: een Dordtenaar die +/- 8 jaar geleden is geëmigreerd naar Australië) en hebben we gezellig een aantal drankjes met hem gedaan. Erg leuk om zijn idee over Australië te horen en wat leuk is om in de buurt te doen! En natuurlijk om weer even bij te kletsen.
De volgende dag hadden we besloten om gewoon lekker even de stad in te gaan en rond te dwalen, wat we dan ook hebben gedaan. Lekker even winkeltjes bekeken en langs de lagoon gegaan waar we even hebben genoten van een heerlijk ijsje!
Voordat we naar Cairns gingen hadden we al gehoord van een aantal watervallen in de buurt, waar je met een tour heen kon.. Echter leek het ons leuker om er lekker met je eigen auto (of busje, als die niet kapot was gegaan...) rond te toeren. Dit was dan ook ons plan voor de dag erna en terwijl we onze trip voor de dag dáárna aan het boeken waren, zagen we Kinsey (een jongen die we kenden van de Fraser Island trip) en vroegen of hij met ons mee wilde, want: hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Hier was hij wel voor in en hij had nog 2 vriendinnen die ook wel meewilden, dus voor we het wisten zaten we met een volle auto te roadtrippen naar de Atherton Tablelands!
Eerste stop was de Babinda Boulders, een rivier waar we een klein duikje hebben genomen. Omdat het allemaal vers water uit de bergen was, was het toch wel erg frisjes, dus lang bleven we er niet in. Hierna gingen we naar de Josephine Falls; een waterval met een natuurlijke glijbaan van een rots! Na een aantal keer naar beneden hadden gegleden op alle mogelijke manieren gingen we terug naar de auto om verder te toeren.. Tot we ineens gegil op de achterbank hoorde en nee, het waren niet de meisjes maar Kinsey! Hij had een bloedzuiger op z'n been die hij er maar niet af kreeg.. Na veel geroep en gedoe had Dylan hem er toch af gekregen en konden we, na een flinke bloedzuiger check bij iedereen (want we waren er toch wel van geschrokken), weer verder. Kleine tussenstop bij een fruitwinkeltje gemaakt en daarna door naar de Millaa Millaa Falls, waar een reclame shot voor Herbal Essences is gemaakt. Na een kleine stop voor een hearflick foto zijn we gauw weer doorgegaan, aangezien Meta toch erg bang was voor de bloedzuigers en het ondertussen alweer vrij laat was, het donker begon te worden en het water nog steeds ijskoud was! Maar het was nog niet tijd om terug naar het hostel te gaan, want er was nog een stop onderweg, namelijk; Lake Eacham.  Een volcanisch meer, wat hierdoor ook lekker warm was. Terwijl we eigenlijk alleen een kijkje wilden nemen, zijn we na een beetje pootje baden toch maar lekker het water ingedoken, het was zo lekker warm! Achteraf was dit onze langste stop, maar het was ook zó lekker in het water en dat terwijl het alweer donker was! Toen begon de weg terug na het hostel, korte stop gemaakt bij Lake Barrine (het andere volcanische meer) om te kijken, maar daarna via een flinke bergweg terug richting de bewoonde wereld! Ondertussen was het alweer 9 uur, dus hadden we wel een beetje honger na alleen maar fruit te hebben gegeten in de middag. Lekker ongezond een stopje om flink te snacken bij de Hungry Jacks (de Australische burger king) en daarna terug naar het hostel. De wekker ging vroeg de volgende dag, dus wij zijn gauw ons bedje in gedoken na een lekkere warme douche!
Zoals gezegd ging de wekker vroeg, maar niet voor niks, want we gingen duiken in de Great Barrier Reef! Helaas geen duikcursus gehad en voor de HALO alleen een introductie duikje gedaan in het zwembad, dus geen PADI voor ons, maar een introductieduik met een groepje van 4 en een instructeur (mochten helaas de camera niet meenemen). Na een paar skills te oefenen naar beneden gedoken om een kijkje te nemen bij Nemo in z'n anemoon en verder gezwommen. Omdat Meta vlak achter de instructeur zwom heeft zij nog een haai (white tip shark) kunnen zien, terwijl Dylan deze helaas niet zag. Helaas was het duiken zo voorbij en gingen we al vrij snel weer terug naar de boot. Er stond een schaal met allerlei fruit (ook exotische vruchten) voor ons klaar, waar we als fruitliefhebbers dan ook vrij veel van hebben gegeten.. Na deze snack terug het water in gedoken om te snorkelen, wat ook heel erg mooi was! Dit keer een wat kleinere haai gespot, maar nu kon Dylan hem ook zien! Hierna ook nog een school inktvissen kunnen spotten.. Omdat Meta zich als een vis in het water voelde, was ze ineens Dylan kwijt geraakt, die daarna terug naar de boot was gegaan. Erg zonde, want hierna heeft Meta een schildpad gespot en kunnen aaien!! Helaas was deze vreugde gauw voorbij toen ze ineens in haar vinger werd gestoken door een bluebottle jellyfish.. Hij was wat minder zichtbaar dan gewone kwallen maar na een tijdje had ze het door en wilde ze toch wel een foto van deze draak maken, maar toen begon het ineens heel erg te prikken in haar vinger. Totaal onwetend over kwallen was ze toch vrij bezorgd en zwom vliegensvlug naar de boot terug, waar ze te horen kreeg dat het enige wat tegen deze kwal helpt het zeewater was, dus ze weer terug het water in kon duiken. Nog steeds enthousiast pakte ze Dylan bij zijn arm en gingen ze samen op zoek naar de schildpad, welke helaas alweer weg was.. Na een heerlijke lunch is de boot nog naar een ander stuk rif gevaren en omdat we zo enthousiast waren over het duiken hebben we er toch maar een extra duikje bijgeboekt. Hier mochten we dan wel de camera meenemen, maar helaas was dit rif wat minder mooi maar nog steeds niet lelijk!
Toen we weer bij de haven aankwamen hebben we nog een klein verfrissend duikje genomen in de lagoon, waarna we bij een hele goede tent (aangeraden door Arjan; locals weten de beste plekken te vinden) een heerlijk ijsje hebben gehaald.

----------------------------------------

Cape Tribulation:
Het mailcontact met Cathy ging ondertussen wat stroever, want we hoorden lang niks meer van haar.. Achteraf bleken onze mails ineens naar haar spam te zijn gegaan, waar ze op de ochtend van het ophalen ineens achter kwam. Gelukkig zag ze het net op tijd en kwam ze ons ophalen in ons hostel. 2 korte stops gemaakt in Palm Cove en Port Douglas (bij de laatste nog op zoek geweest naar een krokodil, helaas zonder resultaat..), wat beide erg mooie plaatsen waren! 
Na een lange file met een pondje naar de andere kant van de rivier gegaan, het regenwoud in! Het hotel wat ze had geboekt zat er middenin en zat hierdoor ook vol muggen.. Na het inchecken hebben we ons flink ingesmeerd met deet en zijn we richting Cow Bay gegaan, een strandje in de buurt. Hier hing een trapeze in de boom, wat wij niet stil konden laten hangen natuurlijk! We zijn ook nog naar een ander mooi strandje geweest en vervolgens een wandeling gemaakt. 
De volgende dag hebben we eerst een heerlijk uitgebreid ontbijt gehad. 2 grote schotels die we deelden, één was een typisch Engels ontbijt en de ander was vol met exotisch fruit. Hierna lekker in een meertje gezwommen (er zijn maar weinig plekken waar je kan zwemmen aangezien de zee vol kwallen zit en de rivieren door de krokodillen worden bezet, dus ook niet echt de beste plekken zijn om te zwemmen!) en zijn we daarna terug richting het hotel gereden voor een markt aan de overkant (welke in de ochtend nog niet open was). Deze markt bleek 4 tafeltjes te zijn waar alleen de locals zaten die we dag ervoor in Cow Bay hadden ontmoet, dus waren we er snel op uit gekeken. Cathy ging hierna naar een kunst winkeltje terwijl wij lekker een potje zijn gaan poolen en wat hebben geluncht. Hierna helemaal naar het bovenste puntje gereden, want vanaf daar kon je niet verder en had je een 4WD nodig om door te kunnen rijden. Geparkeerd en wel liepen we erheen (want daar kon je ook zwemmen) en bleek het een rivier te zijn waar je met de auto ook doorheen moest om verder te kunnen (wat verklaart waarom je een 4WD nodig hebt). Na even te dobberen zijn we naar het puntje van Cape Tribulation gegaan, waar je op een stel rotsen kan klimmen voor een prachtig uitzicht over de zee en het regenwoud. Aangezien Dylan wat sneller was, zat hij al op de top met een meisje te praten toen Meta aan kwam. Het gekke was dat de meiden elkaar gelijk herkenden en dit meisje bleek Bernadette te zijn, waarmee we op een parkeerplaats hebben gechilld en geslapen (toen we de bus nog hadden) in Coffs Harbour, 1.5 maand geleden! Na even te genieten van het uitzicht en bij te kletsen was het tijd om terug naar het strand te gaan en met Cathy terug naar het hotel te gaan. Even gekookt voor ons drieën en hierna de rest van de avond gekletst met Cathy.

----------------------------------------

De volgende dag ging de wekker erg vroeg, voor weer hetzelfde uitgebreide ontbijt als de dag ervoor, waarna we om 8.00 stipt in de auto zaten richting Cairns. We werden vroeg gedropt bij het vliegveld, terwijl Cathy mensen oppikte waarmee ze had  afgesproken. Helaas konden wij onze grote backpacks nog niet inchecken, dus hebben we maar een karretje gehaald en zijn we richting de internationaal terminal gelopen om Michelle (klasgenoot van de halo) op te wachten! Het was zo'n gek idee dat zij nu op hetzelfde vliegveld was om naar huis te vliegen, terwijl wij juist onze reis aan het voortzetten waren! Na even bij te kletsen was het voor haar tijd om richting haar gate te gaan en zijn wij terug gegaan om onze tassen in te checken. Hierna was onze vlucht naar Brisbane en aangezien we al vroeg waren hebben we beide de hele vlucht kunnen slapen (gelukkig was hij ook maar 2,5 uur).. 
We kwamen om half 6 aan op Brisbane en ons oorspronkelijke plan was om de nacht op het vliegveld door te brengen (onze volgende vlucht was de volgende ochtend om 10 uur) maar Cathy, als moederlijk figuur, stond dit niet toe en had haar kamer alweer geupgrade, waardoor we een heerlijke nacht hebben gehad in Brisbane (na een duik in het zwembad en veel geklets). 
Volgende ochtend een shuttlebus om 7.40 naar het vliegveld, afscheid genomen van Cathy en onze tassen ingecheckt. Echter kon dit niet zomaar want we hadden nog geen vlucht om uit Indonesië uit te gaan.. Deze moesten we ter plekke boeken, wat natuurlijk even duurde en we flink moesten haasten om het vliegtuig te halen.. Bij de paspoortcontrole ging het bij Meta fout (het ging elektronisch), dus moest ze in een aparte rij staan en langer wachten dan gebruikelijk. We hadden ook nog niet ontbeten, dus Dylan ging toen wat te eten halen waarna we elkaar bij de gate weer zagen. Gelukkig duurde het nog even voordat het boarden begon dus konden we rustig ontbijten en hierna het vliegtuig in. 
Na een wat hectische ochtend kwam onze vlucht van 6,5 uur, om de reis voort te zetten in Azië, te beginnen op Bali!