Java met de Siems

Het was maar een korte vlucht, maar we werden enorm verwend. We vlogen met Garuda, wat een vrij goede maatschappij is. Het is een beetje het KLM van Indonesië. De stoelen zagen er netjes uit, het vliegtuig zat niet zo vol dus we hadden drie stoelen met z'n tweeën en een lekker tv schermpje voor ons om series te kijken of een spelletje te spelen. Hier zijn we dan ook mee begonnen en daarna heeft Meta nog heerlijk liggend (!) kunnen powernappen. We wisten van tevoren dat het vliegveld van Semarang niet zo groot was, maar dat het zo klein was ging onze pet te boven. Van het vliegtuig liepen we naar de aankomsthal, met één (of zelfs halve) band voor de bagage. Het duurde even, maar daar kwamen onze tassen en met drie stappen stonden we buiten in de aankomsthal. Konden gelijk doorlopen in de armen van Marguerite en Ling en hierna ook mbak Tiek begroet (de hulp in het huis). 
Met twee taxi's zijn we naar het familiehuis gegaan en daar hebben we onder het genot van veel thee en pisang goreng (gebakken banaan) bijgekletst. We werden ook gelijk op de hoogte gesteld van alle plannen met ons de komende 2 dagen.. We hadden maar kort de tijd, dus de dagen werden optimaal benut; uitslapen zat er zeker niet in! Hierna lekker uit eten geweest en zeer uitgebreid gegeten en toen we weer thuis waren gauw richting bed want de volgende ochtend konden we bezoek verwachten van familie, om 7 uur 's ochtends..
Bruut wakker gemaakt de volgende ochtend bleek het bezoek nog een halfuurtje eerder te zijn gekomen, dus snel aangekleed en gezellig gedaan (ondanks alle moeheid). Hierna was het tijd om onze spullen te pakken, want we reden vandaag richting Yogyakarta om daar een nachtje te slapen. Marguerite had een auto met chauffeur gehuurd, waardoor het heerlijk reizen was voor ons. Daar gingen we dan, op weg naar Yogya met natuurlijk een aantal stops onderweg.
De eerste stop was bij de winkel van Monique, de zus van Marguerite en dus de tante van Meta. Omdat zij gewoon aan het werk was, was dit bezoek van korte duur en gingen we weer op weg. Na het bliksembezoek zijn we naar het graf van Meta's opa en oma gegaan, waar we nieuwe bloemen hebben neergelegd. Volgens Indonesische traditie gebeurd bij ieder bezoek aan Indonesië als eerste, uit respect voor de overledene. Marguerite en Ling waren al geweest, maar wij moesten daar uiteraard ook nog even langs. Erg indrukwekkend en mooi om het familiegraf te zien. De uitleg van Marguerite bij de begraafplaats was dat, hoe meer geld een familie had, hoe groter/indrukwekkender het graf was. Na het zien van het familiegraf en andere grote indrukwekkende grafen was het om door te gaan naar de volgende bestemming, Magelang.
Na een lange rit (lang genoeg om lekker te slapen) kwamen we aan in Magelang, voor  (wederom) een familiebezoek; een tante van Marguerite, die nog enigszins Nederlands sprak door haar opvoeding van vroeger. Na dit bezoek hadden we best wat honger, dus zijn we een klein stukje doorgereden en hebben we even geluncht.  
Na de lunch ging de trip weer verder, nu naar een Jezus beeld zoals in Rio, maar dan iets kleiner en in Indonesië. Kort en krachtig bezoek omdat er verder niet veel was gingen we door naar een van de bezienswaardigheden waar je eigenlijk heen moet als je in Indonesië bent, Borobudur. Omdat Indonesië inmiddels lekker toeristisch aan het worden is, hebben ze twee ingangen gemaakt. Toeristen en locals. Fijn dat ze dan Engels praten bij de toeristen balie, verder zal het niet uitmaken dachten we. Omdat Marguerite Indonesisch praat ging zij bij de local balie en het verschil bleek hem niet alleen te zitten in het Engels, maar er was ook een klein verschil in prijs. Locals 30.000 rp. (€2,-), toeristen 260.000 rp. (€17,-!). Door dit schrijnende verschil en omdat Marguerite Indonesisch praat wilde ze proberen om de local tickets te halen en dan naar binnen te gaan. Prima, het proberen waard, maar er bleek een probleempje; een lange, blonde Hollandse gozer die niet bepaald zijn uiterlijk mee had om geloofwaardig over te laten komen dat hij een local zou zijn. Na de tickets gehaald te hebben zijn we naar binnen gegaan richting het imposante Borobudur. Prachtig om te zien en te bedenken hoe ze dit dan gemaakt zouden moeten hebben.. Geen idee, dus we genoten maar van het uitzicht en de schoonheid. Na het adembenemende bezoek was het tijd om naar de uitgang te gaan. Dit is al een opgave op zich doordat het lastig te vinden was, maar nog moeilijker omdat je continu wordt opgehouden door mensen die je wat willen verkopen. Als wespen op honing komen ze op je af, maar weggaan ho maar.. Na lang zwoegen en strijden door de wespen door, kwamen we bij de auto aan en vervolgden we onze reis naar Yogyakarta. In Yogya aangekomen hebben we ingecheckt en 's avonds bij een Thais restaurant gegeten. De volgende dag mochten we weer vroeg uit de veren, om te ontbijten met nasi (ja de boterham met hagelslag is helaas niet verkrijgbaar). Om 7uur reden we weg op weg naar het huis van de vorst van Yogya. Echter was deze nog niet vroeg uit de veren dus moesten we de plannen wijzigen. Toen werden we door een local gebracht naar een huis waar ze batik maken. Het is een bepaalde manier van versieren van kleding of schilderijen en wordt gemaakt door veel puntjes te zetten. En die vormen dan bij elkaar een kunstwerk. Erg mooi en indrukwekkend om te zien. Verder was het veel rijden deze dag, dus na een lange rit, met lunch en veel regen tussendoor, kwamen we aan bij een berg die aardig stijl omhoog ging op het laatst. Wederom een mooie tempel gezien te hebben en was het tijd om de terugreis in te zetten en het familiehuis weer op te zoeken. 'S avonds heeft Marguerite nog onze treinreis naar Surabaya geboekt, zodat we twee dagen later onze reis weer zelfstandig gingen voort zetten. Na een gezellige avond was het de volgende ochtend tijd om Ling en Marguerite helaas uit te zwaaien. Het waren echt super dagen en we hebben een geweldige rondleiding/tour gehad. Maar nu waren we dus ook weer op onszelf aangericht, in Azië.. Iets minder toegankelijk dan Australië, vooral door de taal dus we waren erg benieuwd.